Ašhen Ataljanc je srpska balerina i jedna od onih koji su ostavili dubok trag u baletu na prostorima bivše Jugoslavije. Rođena je 1971. godine u Beogradu, a detinjstvo i mladost je provela u Pančevu. Godine 1988. završila je baletsku gimnaziju Lujo Davičo. Još kao učenica baletske škole imala je solističke uloge na sceni Narodnog pozorišta u Beogradu, a odmah po diplomiranju počela je da radi u istom kao solista gde ubrzo počinje da dobija glavne uloge klasičnog repertoara Baleta Narodnog pozorišta u Beogradu.
Godine 1991. nastupa na baletskom takmičenju u Osaki (Japan) i osvaja prvu nagradu u kategoriji parova sa partnerom Konstantinom Kostjukovim. Iste godine postaje (najmlađa) prvakinja srpskog nacionalnog baleta. Kao prvakinja nacionalnog teatra gostovala je u Tel Avivu 1993. i Minhenu 1994. godine. Posle nesporazuma sa tadašnjim upravnikom Narodnog pozorišta, Aleksandrom Berčekom, i minornog angažovanja odlazi u Državnu bavarsku operu U Minhenu. Po Berčekovom odlasku, Ašhen se vraća u Narodno pozorište gde je na čelu baleta tada koreograf Lidija Pilipenko.
Godine 1997. odlazi iz Narodnog pozorišta sa kojim nikada nije prekidala veze tokom angažmana u inostranim baletskim kućama. Od 1997. do 2000. bila je solista Državne opere u Berlinu. U tom delu karijere odigrala je uglavnom uloge iz klasičnog repertoara, ali počinje da se interesuje i za moderan izraz.
Prekretnicu u karijeri pravi 2000. godine kada se prelaskom u italijansku baletsku kuću Aterbaleto okreće u potpunosti modernoj igri. Godine 2006. vraća se u Srbiju sa statusom slobodnog umetnika, a 20 godina karijere obeležava aprila 2007. na sceni Pozorišta na Terazijama predstavom La Capinera. Po majci je Srpkinja, po ocu Jermenka i Sekeljka a ima i nemačkih predaka. Pradeda joj je bio poznati skorenovački i pančevački lekar dr Ataljanc, deda Đorđe je bio advokat, a baka Terezija Varga, učiteljica, koja je u Ašhen probudila ljubav prema baletu. Ašhenin otac, Gabrijel Ataljanc, je lekar, poeta i sportista, a majka nastavnica.
Balet 